«علی شریعتی مزینانی»، یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های انقلاب اسلامی است که زندگی کوتاه خود را صرف نشر افکار اسلامی و انقلابی کرد.
شریعتی هر چند به عنوان یک روشنفکر دینی و یک جامعه شناس شناخته می شودُ اما بیان و قلم خاصشُ از او به عنوان پر مخاطب ترین نویسنده تاریخ ایران ساخته است. هر چند تقریبا تمامی آثارش بعد از مرگ منتشر شده اند و آمار دقیقی از میزان چاپ و انتشار کتابهایش در دست نیستُ لیکن به نظر می رسد اما به نظر می رسد ده ها ملیون جلد از کتاب هایش منتشر شده باشد.
شریعتی نویسنده، پژوهشگر دینی، تاریخ‌شناس ایرانی و از فعالان دینی، سیاسی و نظریه‌پردازان انقلاب اسلامی بود که در سال ۱۳۵۶، زمانی که ۴۴ سال بیشتر نداشت در انگلستان به‌طرز مرموزی درگذشت. هم‌اکنون آرامگاه وی در سوریه و نزدیک مرقد حضرت زینب (س) است.
دکتر شریعتی در سال ۱۳۳۴ به دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه مشهد وارد شد و رشته ادبیات فارسی را ادامه داد. وی در سال ۱۳۳۵ با هم‌کلاسی خود، پوران شریعت رضوی ازدواج کرد. ثمره این ازدواج، چهار فرزند با نام‌های احسان، سوسن، سارا و مونا است. وی در طول تحصیل در دانشکده ادبیات با علاقه به کار تحقیق و پژوهش در زمینه‌های مختلف پرداخت و آثاری چون ترجمه ابوذرغفاری، ترجمه نیایش اثر الکسیس کارل و یک رشته مقاله‌های تحقیقی را در این زمینه به رشته تحریر درآورد.
دکتر علی شریعتی در سال ۱۳۳۷ و با اخذ مدرک لیسانس در رشته ادبیات فارسی به‌دلیل شاگرد اول بودن برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات تا مقطع دکتری به دانشگاه سوربن فرانسه فرستاده شد. دکتر شریعتی، اندوخته‌ای غنی از معارف اسلامی و شناخت شخصیت‌های دینی و فرهنگ اسلامی و ملی داشت و بهره‌مندی از محضر اساتید صاحب مکتب و متفکری چون لویی ماسینیون، جورج گورویچ و سارتر سبب شد تا هرآنچه که نمی‌داند را بیاموزد و سطح آموخته‌های خود را در زمینه جامعه شناسی، مبانی علم تاریخ، تاریخ و فرهنگ اسلامی و بسیاری زمینه‌های دیگر غنی کند. به این ترتیب، فصل جدیدی در زندگی مبارزاتی وی آغاز شد.
دکتر شریعتی در سال ۱۳۳۷ به سازمان آزادی‌بخش الجزایر پیوست و سخت به مبارزه پرداخت. وی در سال ۱۳۳۸ مقاله‌ای با عنوان «به کجا تکیه کنیم» در یکی از نشریات فرانسه منتشر کرد. دکتر شریعتی در طول این مبارزات توسط پلیس فرانسه دستگیر و به زندان انداخته شد. وی در آنجا با مبارزان بزرگ ملت‌های محروم آشنا شد و مصاحبه‌ای انجام داد که در توگو چاپ شد.